Wielkie, majestatyczne drzewo, pełne mądrości i światła, sięga nieba. To znak głębokiej żywotności i nadziei, wyraża krzyż Chrystusa. Przywołuje Eucharystię, która świeci jak słońce. Poziome gałęzie rozchylające się jak dłonie lub skrzydła i sugerują jednocześnie Ducha Świętego. Lud Boży nie jest statyczny: jest w ruchu, nawiązując bezpośrednio do etymologii słowa „synod”, które oznacza „wędrować razem”. Ludzi łączy ta sama wspólna dynamika, którą tchnie w nich to Drzewo Życia, od którego rozpoczynają swoją podróż.

Te 15 sylwetek podsumowuje całe nasze człowieczeństwo w jego różnorodności sytuacji życiowych, pokoleń i pochodzenia. Ten aspekt jest wzmocniony mnogością jasnych kolorów, które same w sobie są oznakami radości. Nie ma hierarchii wśród tych ludzi, są oni na tym samym poziomie: młodzi, starzy, mężczyźni, kobiety, młodzież, dzieci, świeccy, zakonnicy, rodzice, pary, samotni, zdrowi, niepełnosprawni; biskup i zakonnica nie są przed nimi, ale między nimi. W sposób naturalny dzieci i młodzież otwierają im drogę, nawiązując do słów Jezusa z Ewangelii: „Dziękuję Ci, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i uczonymi i objawiłeś prostaczkom” (Mt 11, 25).